آخرين ابتکار رسوای محافظه کارها در ارائه طرح بديعِ برگه رای ثلاثه در انتخابات مجلس ششم، چنانچه بمنظور پروای مردم از مشارکت در انتخابات بدليل قابل رؤيت شدن آراء ايشان صورت گرفته باشد ، نشان دهنده يأس مطلق محافظه کارها از نتيجه انتخابات است.
اين جناح با تکيه بر منطق حاکم بر گفتمان سالهای اقتدارشان ، کماکان بدنبال مرعوب کردن شهروندان جهت نيل به مقاصد سياسی خود هستند.
محافظه کارها غافل از آنند که اين بار چنانچه جبهه دوم خرداد از مردمی که قصد انتخاب نمايندگانی جدای از ليست محافظه کارها را دارند، بخواهند پيشانی خود را نيز در کنار برگه رای ممهور به انگشت سبابه خود کنند، ايشان بدون کمترين اِبائی از اين امر دريغ نخواهند کرد.
اکنون بيش از دو سال است که تکلّم از موضع قدرت و ايجاد رعُب در مردم از حيّز انتفاع اُفتاده .
بتعبير « سوته دلانة» زنده ياد علی حاتمی:
« ساعت زنگ زده ديگه زنگ نمی زنه؛ چونکه ديگه زنگشو زده!»
زمانی که خروشچف در کنگره بيستم حزب کمونيست شوروی پس از تکيه بر اريکه قدرت بی پروا سياستهای دوران استالين را مورد نکوهش قرار می داد، يکی از حضار فرياد زد:
جناب خروشچف در زمان اعمال آن سياستها کجا تشريف داشتند که اکنون مُنتقد استالين شده اند؟ و خروشچف بلافاصله و با تکدّر خطاب به حظار می پُرسد: چه کسی اين حرف را زد؟ و بعد از آنکه در سکوتی مطلق پاسخی نشنيد گفت:
من آنروز همانجائی بودم که امروز شما سوال کننده محترم هستيد!
اما جناح محافظه کار ايران اگر اکنون دچار اين اشتباه تاريخی شود و با تکدّر خطاب به مردم ايران بپُرسد:
چه کسی بود که بما رای نداد؟ خود را بايد برای پاسخی متفاوت از قبل آماده کند. پاسخی که می تواند خشمگينانه تر از دوم خرداد 76 باشد.
داريوش سجادی
روزنامه پيام آزادی
13/دی/78
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر